Jantien werkte een jaar als dienstmeid voor Gerrit Haddering. In 1864 trouwde ze met haar baas. Jantien was 20 en haar bruidegom was 57 jaar.

De ‘wasschupsneuger’ (de bruiloft-uitnodiger) had de gasten voor de bruiloft uitgenodigd: de familie in Drouwenerveen, Jantien haar zus in Vastenow, getuige Willem Tijmes in Beilen, de huurbaas in Vlieghuis en familie en vrienden dichter bij huis.

In hoofdstuk 3 van De Onzichtbare Eik wordt geschreven over dienstmeiden en knechten en over de bruiloft van Jantien.